Er zijn verschillende soorten hersengolfproblemen die leiden tot ADD/ADHD-symptomen. Het meest typische profiel is een alpha-vertragingsprofiel, waarbij de verwerkingssnelheid van de hersenen langzamer is dan die van anderen van vergelijkbare leeftijd. Dit wordt een hoog theta/bèta-ratio genoemd.

Een ander profiel is dat van iemand die tegen de muren opstuitert, en zeer afleidbaar is. Dit is iemand die meerdere gesprekken in een kamer tegelijkertijd kan horen, snel beweegt of veel praat. Dit profiel omvat een te snel hersengolfpatroon met verhoogde bèta amplitudes in netwerken van het brein. In dit geval zal de neurofeedback training gericht snelle hersengolven verminderen in deze netwerken.

Een andere variant van ADD/ADHD kan ontstaan door vroege levens- en geboortecompli­caties, zoals hypoxie (gebrek aan zuurstof naar de hersenen), het gebruik van tangen of zuigkracht tijdens de bevalling, hoge koorts of andere traumatische gebeurtenissen in het vroege leven, wat resulteert in overmatige langzame frequenties, zoals delta en theta. De aanwezigheid van teveel trage hersengolven betekent niet altijd dat er sprake is van letsel; het kan ook komen door genetische aanleg voor problemen met aandacht. Door neurofeedback training kan het brein leren de theta-activiteit te verminderen, zodat de hersenen worden aangemoedigd om de verwerking daar te versnellen.

Weer een ander profiel is een alfafrequentiepiek die sneller is dan de meeste. Omdat alfa de verwerkingssnelheid van de hersenen is, kan een kind met een snelle alfafrequentie heel slim zijn, maar slecht presteren op school (omdat ze gegevens sneller verwerken dan ze ontvangen, wat tot verveling leidt). Dit is geen echte ADD/ADHD, ook al wordt het vaak verkeerd gelabeld.

We gebruiken QEEG-metingen om te onderzoeken welk soort hersengolfprobleem de aandachtsproblemen veroorzaakt bij elke persoon.